Bulimia - moja niechciana koleżanka... | dowlaszpaula

    Dzisiaj przyszedł czas na dość mocny artykuł, długo szukałam odpowiedniej osoby która mi opowie o tym jak przeszła tą chorobę i jak się z niej wyrwała. Chciałam już bardzo dawno poruszyć temat bulimii, jednak dziewczyny które znajdowałam nie chciały do końca odkryć swoich kart aż do momentu gdy zgłosiła się do mnie E. Chciała pozostać anonimowa i dobrze to rozumiem, jednak gdy po przeczytaniu tego wpisu będziesz mieć jakieś pytania do niej to pisz w komentarzu!

"   Nigdy nie byłam przesadnie gruba, nie cierpiałam na otyłość a jednak w moim ciele mi coś nie odpowiadało. Mając 16 lat postanowiłam, że schudnę! Nie miałam pojęcia jak się za to wziąć, więc idąc tokiem myślenia nastolatki (należy wziąć pod uwagę, że było to 11 lat temu, i nie było tyle FIT wskazówek w sieci) postanowiłam przestać jeść, wydawało mi się to logiczne. Nie jesz - chudniesz. Okazało się, że nie na tym to polega. Udało mi się tak przetrwać kilka dni i stwierdziłam, że to nie dla mnie. Jadłam mało, jadłam dużo - okazało się to totalnie bezsensu. Nie udało się, waga nie zaczęła spadać...


   Minęły kolejne miesiące a ja znowu chciałam coś zmienić w swoim wyglądzie, chciałam schudnąć tak po prostu! Może wydawać Wam się to śmieszne ale mając te 16 lat i mieszkając w dużym mieście pełnym szczupłych koleżanek mogło wpaść się w kompleksy. Pewnego dnia swojej no nazwijmy ją diety, poddałam się i zjadłam chyba wszystko co było w lodówce. Po 5 minutach chciałam cofnąć czas i nie zrobić tego co zrobiłam, jednak nie dało się ale w mojej głowie narodziła się kolejna myśl : zwrócę to co zjadłam... Poszłam do toalety i tak po prostu to zwymiotowałam, poczułam się lekko i znowu mogłam zjeść.

    Kolejnego dnia jadłam wszystko co chciałam: słodkie, gorzkie, ostre bo wiedziałam, że przecież i tak się tego pozbędę. Mijały dni a ja byłam w świetnym nastroju, jadłam jak słoń i ... schudłam pierwsze pół kilo! Wow, byłam szczęśliwa... Znalazłam idealne rozwiązanie dla siebie (tak wtedy myślałam). Wiem o tym, że istnieją też osoby które zaraz po zjedzeniu jedzą całe opakowanie tabletek przeczyszczających i w ten sposób się oczyszczają - jednak dla mnie wydawało się to zbyt radykalne. Lepiej było iść i zwymiotować...

    A musicie wiedzieć, że po zwymiotowaniu chcemy jeść więcej i więcej i znowu biegniemy do łazienki. Jest to takie koło, jem--> wymiotuję--> jem---> wymiotuję i można tak cały dzień, biegać od lodówki i łazienki. Aż  w końcu stajesz i płaczesz bo wiesz, że to nie Ty rządzisz swoim życiem tylko ona... bulimia przejęła Cię całą.

    To wszystko trwało rok, a może i więcej nic się nie działo oprócz tego, że bolało mnie gardło, brzuch i mój organizm przestał sam się oczyszczać. Chyba w końcu zaczęło mnie to męczyć i postanowiłam z tym skończyć. Okazało się jednak, że zacząć mogłam od razu ale nie idzie tego tak łatwo zakończyć. Starałam się i jadłam normalnie jednak od razu chciałam biec do ubikacji, powstrzymywałam się ale ... niestety czasem robiłam to a kończąc płakałam. Płakałam bo bałam się tego co będzie, tych konsekwencji...

    Miałam chyba jakieś początki depresji, moja psychika była zniszczona! Czułam się o wiele gorzej niż przed tym wszystkim. Chowałam się pod wielkimi ubraniami, chciałam spędzać czas tylko sama i tylko w domu. Kolory przestały istnieć - wiem brzmi to śmiesznie ale tak było! Moje życie było podporządkowane tylko jej... Budziłam się w nocy i jadłam ciastka, po czym leciałam je zwymiotować i szłam jeść kiełbasę - TO BYŁO STRASZNE!

    Po pół roku ciężkiej walki samej z sobą, udało mi się i przestałam to robić. Byłam i jestem z siebie bardzo dumna! Wpadłam w sidła bulimii ale wygrałam z nią! Niestety nie każdy z nią wygrywa... Pewnie jesteście ciekawi ile schudłam przez ten czas, a więc schudłam raptem 3/5kg więc nie była to świetna metoda! Ludzie często mówią uważaj bo wpadniesz w anoreksję, ale o bulimii nie mówi się głośno! Gdy dostałam meila od Pauli nie zgodziłam się od razu, nie chciałam aby w sieci łączono mnie z bulimią, bałam się reakcji znajomych dlatego postanowiłyśmy, że napiszę to jako anonim.

    Każdy kto czyta ten wpis u Pauli niech wie jedno... nie warto przyjaźnić się z bulimią.

    Pozdrawiam E. "

    I jak Kochani czujecie się po przeczytaniu takiego wyznania? Ja redagując go i czytając przed dodaniem pomyślałam sobie, że mówi się na obecnie panującą modę "MODA Z INSTAGRAMA", każda dziewczyna chce wyglądać jak top modelka ale... zobaczcie zawsze była presja, mój gość ma teraz 26 lat a bulimia i chęć zmiany wyglądu dopadła ją 10lat temu! Chciałam napisać coś więcej na ten temat, co sądzę i co myślę ale, ten tekst jest dla mnie tak mocny, że po prostu życzę Wam: zdrówka :-)